Een groep klanten krijgt een zelfportret van Vincent van Gogh uit 1887 aan het Art Institute in Chicago onder leiding van een link. Pointillisme en verdeeldheid zijn de gedachten van ineenstorting. De gids praat langzaam met het bedrijf, dat een scrum creëert die een bos van uitgestrekte armen met geïnstalleerde mobiele telefoons creëert. Er is een bezoek en een blik op telefoon displays. Met vijfentwintig bijna identieke foto’s op het bed in Google Photo, die bijna zichtbaar is. Elke keer, elke maand, elke minuut. Jaar na jaar.
Van Gogh, zelfportret (in onze tijd II) in 80 woorden
