Vincent van Gogh Caféterras bij nacht is een prachtig schilderij waarmee de schilder voor het eerst zijn warme kleuren combineerde met een nachthemel.
Caféterrras bij nacht
Het schilderij Caféterras bij nacht van Vincent van Gogh werd in 1888 geschilderd. Het heet ook wel Terrasse du café le soir, Place du forum, Arles waarmee precies wordt beschreven waar het terras staat. Toen het in 1891 voor het eerst werd tentoongesteld heette het nog Café, le soir. Caféterras bij nacht hangt in het Kröller-Müller Museum. Het terras bestaat nog steeds en behoort aan Café Van Gogh (voorheen Le Café La Nuit.) Dankzij een brief aan zijn zus weten we dat Van Gogh zeer enthousiast was over het schilderij onder andere omdat het hem gelukt was om een nachttafereel te schilderen zonder gebruik te maken van zwart.
Kleuren en sterren
Caféterras bij nacht was het eerste schilderij in een reeks waarin Vincent van Gogh probeerde om zijn nieuwe gebruik van kleuren te combineren met een sterrennacht. Hierna zou hij in De Sterrennacht, Sterrennacht boven de Rhône en Portret van Eugène Bloch een sterrenhemel gebruiken. Het schilderij is gemaakt met olieverf op een doek. Het overdekte terras waar een aantal mensen aan tafeltjes zit is overvloedig belicht door een grote lantaarn waarbij Van Gogh de voor hem zo typerende kleuren geel en oranje gebruikt. Op straat wandelen mensen en in een winkel aan de overkant van het terras brandt nog licht. Van Gogh heeft het schilderij niet gesigneerd maar beschreef het in drie brieven. Ook had hij eerst een penschets van de compositie gemaakt die in het Dallas Museum of Art is te zien.
Terrasleven
Voor kunstenaars in Frankrijk was het terrasleven een belangrijk onderdeel van het sociale leven. Kunsthistorici hebben veel theorieën ontwikkeld over de betekenis van Caféterras bij nacht. Zo zou het een scène uit een boek van Guy de Maupassant verbeelden. Toch is het aannemelijker dat Van Gogh gewoon een tafereel schilderde uit zijn directe omgeving zonder gebruik te maken van zware symboliek. Bovendien is dit een wereld die hij zelf goed kende aangezien Van Gogh graag het sterk alcoholische absint dronk. Deze drank wordt vaak in verband gebracht met Van Goghs kenmerkende kleuren. In ieder geval vereeuwigde hij de drank in zijn schilderij Cafétafel met absint (Parijs, 1887)